در استکهلم معمولا مسافران مترو ساکت اند .یک لحظه،برای چند ثانیه، صدای آواز غریبی فضای واگن مترو را پر کرد.لحن صدا به نظرم آشنا آمد.همه به دنبال صدا برگشتند.صاحب صدا پیدا نشد.گویی لحظه ای در خیال و رویا خودش را دیده که در جمع دوستانش نشسته و به اصرار ایشان می بایست آوازی بخواند.اما سریعا به خود آمده و ساکت شده بود تا شناسایی نشود.
به نظرم کسی دلش برای ایران تنگ شده بود.